Rond 1986 vertrekt Marck met zijn vriendin naar Amsterdam. Daar begint hij de studie Nederlands aan de universiteit van Amsterdam. In Amsterdam komt het talent van Marck tot ontwikkeling. Vanaf 1993 schrijft hij regelmatig voor het satirische studentenweekblad Propria Cures. Van mei 1995 tot september 1997 is hij redacteur bij het blad.
In Amsterdam wint Marck door zijn bijdragen aan Propria Cures steeds meer respect. Hij trekt veel op met mederedacteur Erik Noomen met wie hij later nog een zakelijke samenwerking zal aangaan. Rond 1995 komt de relatie met zijn jeugdliefde tot een einde. Daarna komt Marck in contact met zijn toekomstige echtgenote, dan nog werkzaam bij reclameburo Wieden & Kennedy in Amsterdam.
In 1996 maakt Susan Koenen een reportage voor Studenten TV op de redactie van Propria Cures. Zij interviewt Erik Noomen, Tijn Sadée, Beau van Erven Dorens en Marck Burema. Marck (31 jaar, met met crypto-Kraftwerk kapsel) blijkt een welbespraakt man. Hij is zelfverzekerd, kalm en geestig: “...Je wordt vanzelf opgepikt, daar hoef je helemaal niets voor te doen. Alleen maar wekelijks leuke stukjes schrijven, en dan staan ze allemaal aan de deur te morrelen met grote vette contracten... Na mijn redacteurschap hoop ik omstreden succesauteur te worden... Ik heb al een uitgever”. Marck heeft dan contacten met Mai Spijkers, oprichter van uitgeverij Prometheus. Een paar maand later verschijnt er in Propria Cures een foto van Beau van Erven Dorens, Marck Burema en Erik Noomen. Marck draagt een ongemakkelijk colbert en heeft zich een vlassig snorretje aangemeten.
Marck wordt langzaam maar zeker omringd door meer bekende personen. Van 1995 tot 1997 jureert hij voor enkele Propria Cures prijsvragen. Overige juryleden zijn bijvoorbeeld: Theo van Gogh, Ronald Giphart, Theodor Holman, Max Pam, Matthijs van Nieuwkerk, Henk Spaan en Jacqueline Kouwenberg. Marck heeft zijn reputatie gevestigd, hij heeft financiële zekerheid en hij heeft een interessant netwerk. De algemene opvatting is dan ook dat hij schrijver gaat worden. Erik Noomen in de Volkskrant (Sara Berkeljon, 7 juni 2011): “...Ik zag in hem de Nederlandse Hemingway. Ik denk dat Marck het liefst romanschrijver wilde zijn, en dat had hij ook kunnen worden. Hij heeft een groot analytisch vermogen. Ik ken niemand met zo'n vloeiend stijlgevoel als Marck”. Propria Cures (Uitlui, september 1997): “...MB wordt schrijver, dat weet iedereen, inclusief Mai Spijkers, een legertje hitsige fondsredactrices en MB zelf heel erg zeker”.
In september 1997 neemt Marck afscheid van Propria Cures. Hij is dan 32 jaar. Uit de afscheidsstukken blijkt dat er inmiddels conflicten zijn ontstaan. Marck blijkt verbitterd en verwijt zijn opvolgers Beau van Erven Dorens, Rik Lambers en Ward Ferdinandusse luiheid en lethargie. De oorzaak van het conflict ligt bij de pas gehouden jurering van de PC-Onthooftprijs. Deze vond plaats bij Marck thuis. Enkele juryleden, waaronder Beau van Erven Dorens hebben zich misdragen en Theo van Gogh heeft gesuggereerd dat Marck op kosten van zijn vriendin leeft. De collega redacteuren over Marck: “...MB schrijft, en heeft Jacqueline. Verder moeten de anderen niet aan zijn kop zeuren want dan wordt-ie erg vervelend of trekt zich terug achter de flipperkast”. Wellicht zijn er ook nog spanningen ontstaan bij de samenstelling van de Propria Cures bloemlezing Rotte Vis: een cursus effectief beledigen (Novella, 1998). Marck is één van de redacteuren en hij zal zijn keuzes onderhandeld moeten hebben.
Per 1998 heeft Marck gebroken met Propria Cures, maar hij heeft nog steeds het contact met Mai Spijkers. Hij moet nu laten zien dat hij een volwaardig schrijver is. De debuutroman komt er niet. Steven Sol in de Volkskrant: “...Ik neem aan dat hij het niet af kreeg. Er is een groot verschil tussen ijzersterke korte stukjes en een roman van 200 pagina's”. Marck Burema is eind 1998 terug bij af. In 1999 begint hij met studievriend Erik Noomen aan de Keizersgracht het tekstburo Burema & Noomen, makelaars in teksten. Erik Noomen richt tevens Circus Media op, waaronder de website Gnoe.nl met Marck als mederedacteur. Erik Noomen vertrekt een jaar later naar de Nieuwe Revu. Hun samenwerking en vriendschap wordt beëindigd. Marck staat weer alleen. Zijn echtgenote draagt de huishouding en zij maakt inmiddels een interessante carrière in de reclamewereld. Had Van Gogh dan toch gelijk?
Per 2000 schrijft Marck voor Vara TV-Magazine de wekelijkse vragenrubriek Interview. In 2002 heeft Marck weer contact met Carel Helder. Marck heeft hem in 1997 een dienst bewezen door een bijdrage van hem te plaatsen in Propria Cures. Carel Helder en Jeroen Kleijne hebben inmiddels aan de Monnikendammerweg in Amsterdam-Noord een tekstburo opgericht De Geallieerden, tekst & organisatie. Marck sluit zich als freelancer aan bij het buro. In september 2002 plaatst hij in Propria Cures een wervend artikel over het buro. Ze zoeken nog kantoorgenoten, en Marck heeft het daar best naar zijn zin. Jullie kennen me toch nog wel? Marck Burema? Die een boek ging schrijven?
In september 2002 lijkt het conflict met Propria Cures opgelost te worden. Uitgever Hans Brussel en een aantal oud Propria Cures redacteuren nemen dan het initiatief voor de oprichting van het satirisch tijdschrift PIM (Politiek Incorrect Magazine, naar Pim Fortuyn). Aan het blad werken o.a. mee: Theo van Gogh, Theodor Holman en Beau van Erven Dorens. Carel Helder en Marck Burema treden op als woordvoerders. Het tijdschrift komt niet van de grond. Carel Helder en Marck Burema schrijven daarna samen een wekelijkse nieuwsquiz voor Volkskrant Magazine. Het blijft sappelen met Marck.
In het najaar van 2004 schrijft Marck nog steeds voor Vara TV-Magazine en Volkskrant Magazine. Zoals later zal blijken is het nog slechts broodschrijverij. Marck voelt zich al niet meer verbonden met de linkse media. Hij zal geraakt zijn door de aanslagen in de USA van 2001 en de moord op Fortuyn in 2002. In het bijzonder de moord op Van Gogh in november 2004 moet op Marck diepe indruk hebben gemaakt. Marck zal ook verbittering en frustratie over zijn persoonlijke situatie voelen. Hij heeft kansen laten liggen, hij heeft zijn talent niet weten te verzilveren en hij is door zijn studiegenoten in de steek gelaten. En dan is Marck 40 jaar, “the big forty”.
In het voorjaar van 2005 heeft het weblog Geenstijl al enige reputatie. De redactie bestaat dan uit Dominique Weesie, Ambroos Wiegers, Oscar van Wijland en Jaap Stalenburg. Het weblog blijkt een populaire uitlaat voor het rechtse anti-gevoel dat zich na de moord op Van Gogh heeft gemanifesteerd. Er heerst een broeierig sfeertje zonder enige nuance of debat. Anonieme lezers vinden in Geenstijl een forum voor hun kwaadheid en frustratie. De anonimiteit van online fora is voor Marck zeker aantrekkelijk. Zijn gesloten persoonlijkheid is door verscheidene bekenden omschreven. In januari 2005 verschijnen de eerste reacties van Marck onder de nickname Pritt stift (redactie en lezers schrijven dan allemaal onder pseudoniem). In maart 2005 schrijft Marck een eerste redactionele bijdrage. Hij schrijft dan ook nog steeds voor Vara TV-Magazine en Volkskrant Magazine
Rond 2006 wordt er een dienstverband overeengekomen en Marck beëindigt zijn werk voor de Vara en de Volkskrant. Daarna vormt Marck samen met Dominique Weesie, Ambroos Wiegers en Bert Brussen de harde kern van Geenstijl. Het moet gezegd dat Marck goed stukkies kan schrijven. Hij is scherp, provocerend, confronterend en geestig. Marck is een harde werker die steeds weer kwaliteit weet te leveren. Bert Brussen is de enige collega die hem nog enigszins evenaart. Tussen deze twee eigenzinnige geesten moet wel een soort van ongemakkelijke affiniteit bestaan.
Uit de bijdragen van Marck leren we hem steeds beter kennen. Hij geilt op de indrukwekkende bezoekersaantallen van Geenstijl, maar hij lijkt niet om te kunnen gaan met de macht die dat met zich meebrengt. Marck wordt kwetsend, vals en achterbaks en hij speelt maar al te graag op de man. Het liefst nog met foto, adres en telefoonnummer van het lijdend voorwerp. Marck krijgt plezier in het beschadigen van anderen, consequent en zonder mededogen.
In 2008 wordt Marck benoemd tot hoofdredacteur van Geenstijl. Eindelijk krijgt hij dan eens een interessant salaris. In september 2008 onthult HP/De Tijd dat Marck Burema schuilgaat achter het alias Pritt stift (Namen en rugnummers, HP/ De Tijd, 5 september 2008). De redactie van Geenstijl is onaangenaam verrast. Verwijzingen naar de onthulling worden angstvallig uit de Geenstijl-comments gehouden. Marck is ongewild uit de kast en hij probeert nog op allerlei manieren verwarring te zaaien. Hij suggereert bijvoorbeeld dat hij op een bepaalde foto staat. Hierdoor wordt Thomas Poelman (geb. 1980) uit Rotterdam vaak aangezien voor Marck Burema. Poelman is een society vriendje van Powned presentator Rutger Castricum.
In mei 2009 vertrekt Geenstijl-oprichter Dominique Weesie naar Powned (de publieke omroep voortgekomen uit Geenstijl). Weesie moet afscheid nemen, omdat een omroep geen binding mag hebben met een commerciële partij. Ambroos Wiegers wordt de nieuwe directeur van Geenstijl en Marck blijft hoofdredacteur. In 2010 gaat Wiegers met sabbatical waarna Marck de dagelijkse leiding op zich neemt. Ambroos Wiegers in de Volkskrant: “...Burema is een manager die zijn redactie positief stimuleert. Ze kijken tegen hem op. Maar hij heeft, net als ik, weinig tolerantie voor domheid en luiheid. Als iemand de kantjes ervan af loopt, zegt hij er twee keer iets van, en dan is het klaar”.
Marck laat tegenwoordig ook van zich horen op Twitter en enkele online fora. Ook hier gaat hij regelmatig in de aanval. Dat gaat dan in de vorm van beledigingen en ronduit valse beschuldigingen en verdachtmakingen. Het is overduidelijk dat Marck bewust onjuiste informatie over andersdenkenden verspreidt. Hieruit blijkt wel dat het erg diep zit bij Marck. Marck heeft een missie... Het mag geen wonder heten dat Marck destijds bij Geenstijl terechtgekomen is. Marck is weer bij Propria Cures en hij mag weer schoppen. Deze keer schopt hij echter met rechts, zoals hem aangeleerd door onder andere Van Gogh en Holman.
